happening "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

pomnik Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

Waldemar Fydrych "Major" (pierwszy z lewej) na pomniku Aleksandra Fredry na wrocławskim Rynku podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy"

niezidentyfikowana osoba przebrana za Lecha Wałęsę podczas happeningu "Pomarańczowej Alternatywy" na wrocławskim Rynku

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na pierwszym planie jezdnia przy ul. Błogosławionego Czesława

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; z lewej strony widoczny wylot z tunelu na trasie W-Z

transparent wzywający do głosowania na "Solidarność" w wyborach parlamentarnych 4 czerwca 1989 r. zawieszony na elewacji bocznej bloku przy ul. Oławskiej 28; na parkingu stoją od lewej: Polski Fiat 126p, FSO 1500, dwa Polskie Fiaty 126 p i Syrena 105

odsłonięta 31 sierpnia 1981 r. tablica upamiętniająca powstanie dolnosląskiej "Solidarności" umieszczona na terenie zajezdni autobusowej nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej

demonstracja antykomunistyczna na terenie zajezdni autobusowej nr 7 przy ul. Grabiszyńskiej

pies gryzący czerwoną flagę podczas antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej; na lewej jezdni dwie milicyjne Nysy N522; na prawej jezdni w oddali kolumna pojazdów milicyjnych

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez kolumnę pojazdów milicyjnych

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez kolumnę pojazdów milicyjnych; w oddali widoczna wieża kościoła św. Elżbiety Węgierskiej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej eskortowani przez pojazdy milicyjne; w prawym górnym rogu kadru widoczna wieża kościoła św. Elżbiety Węgierskiej

pojazd milicyjny Jelcz Hydromil [używany do tłumienia zamieszek] na ul. Grabiszyńskiej w trakcie antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Grabiszyńskiej [widok w stronę skrzyżowania z ul. J. Piłsudskiego - wówszas K. Świerczewskiego] eskortowani przez pojazdy milicyjne

uczestnicy antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej na ul. Sądowej

ul. Kazimierza Wielkiego na wysokości skrzyżowania z ul. Widok (w oddali widoczny kościół św. Krzysztofa) w dniu antykomunistycznej demonstracji pierwszomajowej; na jezdni widoczne ślady przejścia demonstrantów; na lewej jezdni za skrzyżowaniem z ul. Szewską - pojazdy milicyjne

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Cykl fotografii dotyczących działalności wrocławskiego NZS w latach 1980-1981. Dotyczących głównie strajków studenckich (łódzkiego i radomskiego), ale także życia na Grodzkiej (ówczesna siedziba NZS), zebrań, narad, wieców, przygotowywania i kolportowania ulotek i plakatów, koncertów i podobnych. Strajk łódzki był miedzy innymi protestem przeciwko wyrokowi sądowemu wydanemu 13 listopada 1981, nie uznającemu rejestracji NZS. Strajk radomski natomiast był strajkiem solidarnościowym, w którym uczelnie z całego kraju popierały studentów Wyższej Szkoły Inżynierskiej z Radomia.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Obóz Żywego Protestu pojawił się na ówczesnym placu Dzierżyńskiego (dzisiejszy plac Dominikański) pięć dni po masakrze w Pekinie. Z inicjatywy członka Pomarańczowej Alternatywy Roberta "Robespierre'a" Jezierskiego, grupa studentów, uczniów i innych młodych mieszkańców Wrocławia zaczęła okupować trawnik na placu. W obozie brali udział zarówno członkowie NZS, MKO czy WiPu. W ramach protestu przeciwko okrucieństwu komunistycznego reżimu w tym miejscu powstało namiotowe miasteczko, gdzie uczestnicy zbierali podpisy pod listem porotestacyjnym, przygotowywali symboliczne instalacje i dyskutowali z przechodniami. Zwieńczeniem protestu miało byc odsłonięcie symbolicznego pomnika, budowanego w tajemnicy przed władzą, który przetrwał zaledwie półtorej doby. Usunięty został przez wyspecjalizowane służby na polecenie władz miasta.

Lech Wałęsa na spotkaniu z mieszkańcami Wrocławia w siedzibie związku przy ulicy Mazowieckiej. Obok niego siedzi Władysław Frasyniuk.

Pojazdy milicyjne i wojskowe w drodze na demonstrację uliczną, ul. Ścinawska

Demonstracja uliczna, ul. Młodych Techników

Wojsko podczas demonstracji ulicznej, ul. Młodych Techników

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [demonstranci przechodzą przez plac budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [demonstranci przechodzą przez teren budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; zdjęcie wykonano z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [w centrum plac budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej obok placu budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek" [fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: transporter opancerzony [BTR-60] wykrzystany do stłumienia demonstracji [przejeżdża obok placu budowy domów studenckich "Kredka" i "Ołówek"; fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: widok na pl. Grunwaldzki we Wrocławiu; pojazdy milicyjne używane do tłumienia demonstracji zmierzają w kierunku dzisiejszego Ronda Reagana [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: pojazdy milicyjne [Star 28/29 lub 200] używane do tłumienia demonstracji przejeżdżają obok Domu Studenckiego "Zodiak" położonego przy skrzyżowaniu ul. Grunwaldzkiej z pl. Grunwaldzkim [zdjęcie wykonane z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdjęciu: grupa demonstrantów wychodzi na pl. Grunwaldzki z ul. Grunwaldzkiej [fotografia wykonana z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Demonstracja 1 maja 1983 r. na pl. Grunwaldzkim. Na zdęciu: kolumna pojazdów milicyjnych wjeżdżająca na Most Szczytnicki we Wrocławiu [fotografię wykonano z balkonu dawnego Hotelu Asystenta przy Wybrzeżu Pasteura 18].

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na alei Słowackiego.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na alei Słowackiego.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej. Zdjęcie manifestacji wykonane na wrocławskim rynku.

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.  

Marsz zorganizowany przez NZS i Solidarność jako protest przeciwko uwięzieniu liderów KPN (Tadeusza Jandziszaka, Leszka Moczulskiego, Tadeusza Stańskiego i Romualda Szeremietiewa). W marszu uczestniczyli między innymi: Władysław Frasyniuk, Włodzimierz Biały i Rafał Guzowski. Manifestacja rozpoczęła się mszą w katedrze, a nastepnie podążyła przez rynek i okrężną trasą ruszyła w kierunku ulicy Mazowieckiej.

Maciek i Tomek Wróblewscy stojący ponad napisem "Prawda w TV".

Starcia mieszkańców Wrocławia z oddziałami milicji z okazji manifestacji "Solidarności" w drugą rocznice podpisania porozumień sierpniowych. 50 tysięcy wrocławian wyszło z domów na pokojową manifestację, która szybko przerodziła się w regularną bitwę uliczną. Z jednej strony - nieuzbrojeni cywile, kontra regularne siły milicji i wojska uzbrojone w ciężki sprzęt i ostrą amunicję. Na zdjęciu Most Grunwaldzki.

Niezależna manifestacja Solidarności zorganizowana w opozycji do "obowiązkowego" marszu pierwszomajowego. Zdjęcie wykonane w okolicy Mostu Grunwaldzkiego.

Portret Współczesny Świadka Historii

Lech Wałęsa na spotkaniu z mieszkańcami Wrocławia w siedzibie związku, przy ulicy Mazowieckiej.

Relacja działacza opozycji w PRL, dotycząca jego pracy w TVP, działalności w Solidarności, internowania oraz emigracji i pracy w Radiu Wolna Europa.   miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Brzeg (woj. opolskie), Nysa (woj. opolskie), Monachium (Niemcy), Brema (Niemcy)

Relacja działacza opozycji w PRL, dotycząca jego pracy w Polarze, działalności w Solidarności oraz okresu internowania w Ośrodku Odosobnienia w Grodkowie.   Zakres chronologiczny: 1981-1982   Miejsca wydarzeń: Wrocław, Grodków, Kalisz

Relacja lubińskiej nauczycielki, dotycząca pacyfikacji kopalni Rudna w XII 1981 r. (w której pracował jej mąż - Ryszard Bober), Zbrodni Lubińskiej (w tym okoliczności powstania kolekcji zdjęć autorstwa Ryszarda Bobera, dokumentujących to wydarzenie) oraz ukrywania działaczy opozycji (Andrzeja Konarskiej i Krystyny Wójcik).   Miejsca wydarzeń: Ziębice, Lubin

Relacja działacza opozycji antykomunistycznej, dotyczącej początków jego działalności opozycyjnej, zatrzymania w stanie wojennym oraz internowania w ośrodkach odosobnienia w Nysie i Grodkowie.   Zakres chronologiczny: 1981-1982   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Nysa (woj. opolskie), Grodków (woj. opolskie)

Relacja nastoletniego działacza opozycji antykomunistycznej, dotycząca jego działalności opozycyjnej, zatrzymania w stanie wojennym oraz internowania w Ośrodku Odosobnienia w Grodkowie. Osobną część relacji stanowi opis reakcji koleżanek i kolegów szkolnych oraz dyrekcji XIV LO we Wrocławiu na jego internowanie. Zakres chronologiczny: 1981-2007   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Nysa (Woj. opolskie)

Relacja żołnierza AK i Szarych Szeregów, powstanki warszawskiej, dotycząca jej przeżyć wojennych, przyjazdu do Wrocławia, studiów, pracy zawodowej oraz działalności w NSZZ "Solidarność", a po 1989 r. w Światowym Związku Żołnierzy Armii Krajowej.   Zakres chronologiczny: 1940-2011   Miejsca wydarzeń: Lwów (d. woj. lwowskie, ob. Ukraina), Warszawa (woj. mazowieckie), Pruszków (woj. mazowieckie), Kraków (woj. małopolskie), Tarnów (woj. małopolskie), Siedliszowice (pow. tarnowski, woj. malopolskie), Ujście Jezuickie (pow. dobrąwski, woj. małopolskie), Nowy Korczyn (pow. buski, woj. świętokrzyskie), Nowa Sól (woj. lubuskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Komorów (pow. pruszkowski, woj. mazowieckie), Poskowa Leśna (pow. grodziski, woj. mazowiecki)

Relacja opozycjonisty, dotycząca jego działalności w ramach SZSP, SKS, KSS, ROPCiO, NZS i NSZZ Solidarność, a także pracy w Radiu Solidarność, internowania w stanie wojennym i emigracji.   Zakres chronologiczny: 1976-1992   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Brzeg (woj. opolskie), Toronto (Kanada)

Relacja Bronisława Urbańskiego, pracownika służby więziennej od momentu wstąpienia do służby, poprzez pracę w ZK w Grodkowie, okoliczności wprowadzenia Stanu Wojennego, inwigilację wewnętrzną Zakładu, formy oporu więzionych i represje stosowane wobec pracowników. W dalszej części opisuje wydarzenia do 2011 roku   Zakres chronologiczny: 1976-2011Miejsca wydarzeń: Grodków (pow. brzeski, woj. opolskie), Brzeg (woj. opolskie), Opole (woj. opolskie), Nysa (woj. opolskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Gołdap (woj. warmińsko-mazurskie)

Relacja doktora Uniwersytetu Wrocławskiego, w której opowiada on o życiu swojej rodziny we Lwowie, a następnie o zyciu codziennym po przyjeździe na Śląsk. Następnie opowieść przenosi się do Wrocławia, gdzie dowiadujemy się o jego zaangazowaniu w działalność Solidarności jako skarbnika i dysponowania słynnymi 80 milionami podczas stanu wojennego.   Zakres chronologiczny: 1943-2007   Miejsca wydarzeń: Lwów (Ukraina), Zabrze (woj. śląskie), Czernica (k. Jawora), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zeilona Góra (woj. lubuskie), Opole (woj. opolskie), Świdnik (woj. lubelskie), Pęgów (pow. trzebnicki, woj. dolnośląskie)

Relacja Józefa Zalasa, w której relacjonuje wydarzenia przeżyte podczas II wojny światowej, dalsze losy powojenne, pracę jako zecera w drukarni, działalność cenzury i działalność opozycyjną dla Solidarności.   Zakres chronologiczny: 1944 - 2006   Miejsca wydarzeń: Kraków (woj. małopolskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Wałbrzych (woj. dolnośląskie), Luckenwalde(Niemcy), Paszów (pow. raciborski, woj. śląskie), Świdnica (woj. dolnośląskie), Kamienna Góra (woj. dolnośląskie), w Głogów (woj. dolnośląskie), Rogoźnica (pow. świdnicki, woj. dolnośląskie), Szczecin (woj. zachodniopomorskie)

Relacja Alicji Wrabec, w której opisuje czasy II wojny światowej, wyjazd do Wrocławia ze wschodu. Następnie opisuje organizację życia po wojnie i działalnośc opozycyjną - antykomunistyczną, dalej działalność wspólnie z Solidarnością.   Zakres chronologiczny: 1942 - 1989   Miejsca wydarzeń: Łuniniec (Białoruś), Kolonia Świdnica (Białoruś), Nowa Sól (woj. lubuskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Pińsk (Białoruś), Szprotawa (pow. żagański, woj. lubuskie), Sława (pow. wschowski, woj. lubuskie)

Relacja Stanisława Całego, w której opowiada historię swojej rodziny po przyjeździe do Wrocławia, swą pracę na Politechnice Wrocławskiej. Działalność dla Solidarności, pomoc strajkującym w dostarczaniu im jedzenia, oraz losy podczas wyborób w 1989 roku.   Zakres chronologiczny: 1949 - 2010   Miejsca wydarzeń: Tyniec Mały (pow. wrocławski, woj. dolnośląskie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Lwów (Ukraina), Gliwice (woj. śląskie), Sośnica, (pow. wrocławski, woj. dolnośląskie),  Rawicz (woj. wielkopolskie), Oborniki Śląskie (pow. trzebnicki, woj. dolnośląskie)

Relacja Pawła Skrzywanka, w której opowiada historię swojej rodziny we Lwowie i po przyjeździe do Wrocławia. Następnie mówi o swojej młodości, represjach w szkole i na studiach. Przywołuje wspomnienia z czasów stanu wojennego kiedy to jako młody chłopiec działał w Solidarności, a następnie jako przedstawiciel "pokolenia pampersów" pomagał w przejmowaniu władzy po 89 roku, opowieść ciągnie się po czasy współczesne.   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie)

Relacja byłego pracownika naukowego Akademii Rolniczej we Wrocławiu Jana Cebrata, dotycząca jego działalności dla Solidarności jako drukarza produkującego ulotki, przez okres tzw. karnawału Solidarności, stanu wojennego jak i w późniejszym okresie. W relacji znajduje się obszerny fragment dotyczące zatrzymania i pobytu w ośrodku internowania w Nysie. W dalszej części opowiada o swoich trudnościach w pracy na uczelni po zwolnieniu z ośrodka odosobnienia.   Zakres chronologiczny: 1980-1984   Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Nysa (woj. opolskie), Gdańsk (woj. pomorskie)

Relacja emerytowanego nauczyciela historii z Gorzowa Wielopolskiego dot. jego dzieciństwa i młodości w dawnym woj. poleskim, edukacji, udziału w organizacji antykomunistycznej po zakończeniu II wojny światowej, który stał się powodem aresztowania, kary więzienia a następnie pracy w kopalni. Świadek opowiada o służbie w Ludowym Wojsku Polskim w trakcie wydarzeń Poznańskiego Czerwca w 1956 r., pracy w szkole oraz zaangażowaniu w wielu instytucjach badających historię, komisjach naukowych, internowaniu w 1981 r. oraz o poparciu dla Solidarności.   Zakres chronologiczny: 1933 - 2013.   Miejsca wydarzeń: Horodeczno (Białoruś), Osów (pow. strzelecko-drezdenecki, woj. lubuskie), Drezdenko (woj. lubuskie), Bytom (woj. śląskie), Gorzów Wielkopolski (woj. lubuskie), Brześć (Białoruś), Prużana (Białoruś), Zielona Góra (woj. lubuskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Wrocław (woj. dolnośląskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Nowa Sól (woj. lubuskie), Żary (woj. lubuskie), Żagań (woj. lubuskie)

Relacja Stanisławy Sitorz dot. opozycyjnej działalności męża Edwarda Sitorza, jego ukrywania się po wybuchu stanu wojennego w 1981 r., pobytu w więzieniu, sytuacji zdrowotnej i rodzinnej. Zakres chronologiczny: 1980 - 1990. Miejsca wydarzeń: Kostrzyn nad Odrą (woj. lubuskie), Międzyrzecze, Zielona Góra (woj. lubuskie)

Relacja Romana Zwierzyńskiego dot. służby wojskowej, wydarzeń z Czerwca 1956 r., pracy zawodowej, organizowania "Solidarności" w Warszawskim Biurze Projektów Energetycznych "Energoprojekt" oraz życia codziennego. Zakres chronologiczny: 1953 - 1990. Miejsca wydarzeń: Zamość (woj. lubelskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Bydgoszcz (woj. kujawsko-pomorskie), Poznań (woj. wielkopolskie), Inowrocław (woj. kujawsko-pomorskie), Spała (pow. tomaszowski, woj. łódzkie), Lublin (woj. lubelskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Katowice (woj. śląskie), Gliwice (woj. śląskie)

Relacja Ryszarda Żuczkiewicza dot. jego działalności antykomunistycznej, pobytu w więzieniu, licznych zatrzymań prze milicję, przeszukiwań w domu oraz miejscu pracy, drukowania ulotek, malowania na murach oraz przenoszenia przez zieloną granice książek i broszur z drugiego obiegu. Zakres chronologiczny: 1976 - 1990. Miejsce wydarzeń: Bielsko Biała (woj. śląskie), Kłodzko (woj. dolnośląskie), Kraków (woj. małopolskie), Warszawa (woj. mazowieckie), Zakopane (woj. małopolskie)

Relacja Krzysztofa Włodarczyka dot. pracy w Zakładach Naprawczych Taboru Kolejowego we Wrocławiu, budowania struktur NSZZ Solidarność, działalności antykomunistycznej, organizowania i drukowania ulotek informacyjnych, pobytu w więzieniu, obozie internowania oraz odbywania podczas stanu wojennego służby wojskowej. Świadek opowiada również o późniejszej swojej działalności w ramach Solidarności. Zakres chronologiczny: 1980 - 1990. Miejsca wydarzeń: Wrocław (woj. dolnośląskie), Nysa (woj. opolskie), Głogów (woj. dolnośląskie), Opole (woj. opolskie), Gdańsk (woj. pomorskie), Poznań (woj. wielkopolskie)

Obszerna relacja Stanisława Gebharda dot. II wojny świtowej, działalności konspiracyjnej, pobytu w obozach koncentracyjnych: Gross-Rosen, Mauthausen-Gusen, oswobodzenia, powrotu do Polski, ucieczki z ojczyzny przed prześladowaniami ze strony władz komunistycznych. Następnie świadek opowiada o pobycie we Włoszech, studiach oraz pracy w Londynie i Paryżu, zaangażowaniu w budowanie organizacji skupiających powojenną emigrację, zakładania i patronowania wielu organizacjom chrześcijańskim, polonijnym, które współpracowały z wieloma innymi na całym świecie, podróżach po Europie i Ameryce Południowej, kontaktach i relacjach z Polakami przebywającymi za granicą, poetami, przyszłymi politykami, organizowania dla młodych ludzi możliwości wyjazdu i nawiązania kontaktów za żelazną kurtyną. Relacja dot. okresu transformacji ustrojowej oraz opinii na temat polityki i polityków, którzy sprawowali władzę w Polsce po 1989 roku. Zakres chronologiczny: 1928 - 2011 Miejsca wydarzeń: Poznań (woj. wielkopolskie), Kraków (woj. małopolskie), Rzesza Niemiecka (obozy koncentracyjne), Wrocław (woj. dolnośląskie), Zakopane (pow. tatrzański, woj. małopolskie), Praga (Republika Czeska), Verona (Włochy), Bari (Włochy), Gibraltar, Sussex (Wielka Brytania), Londyn (Wielka Brytania), Caracas (Wenezuela), Rzym (Włochy), Nowy Sącz (woj. małopolskie), Sędziszów (pow. jędrzejowski, woj. świętokrzyskie), Paryż (Francja), Szczecin (woj. zachodniopomorskie), Lwów (Ukraina), Sosnowiec (woj. śląskie), Wiedeń (Austria), Budziszyn (Niemcy), Katowice (woj. śląskie), Bytom (woj. śląskie), Chorzów (woj. śląskie), Berlin (Niemcy), Monachium (Niemcy), Glasgow (Wielka Brytania), Luton (Wielka Brytania), Dundee (Wielka Brytania), Berkeley (Stany Zjednoczone Ameryki), Kolbuszowa (woj. podkarpackie), Watykan, Leeds (Wielka Brytania), Bruksela (Belgia), Wałbrzych (woj. dolnośląskie), Hamburg (Niemcy), Canberra (Australia), Montevideo (Urugwaj), Radom (woj. mazowieckie), Monachium (Niemcy), Haga (Holandia), Moskwa (Rosja)

Relacja Jerzego Brzeszczaka dot. sytuacji osobistej w trakcie II wojny światowej, mordów dokonywanych na Polakach przez Ukraińców, przesiedlenia na ziemie zachodnie, niemieckich żołnierzy ukrywających się w lasach na Dolnym Śląsku, edukacji, pracy w hucie w Wałbrzyskim Okręgu Przemysłowym, wspierania ruchu "Solidarności", zatrzymania w przez Milicję Obywatelską w trakcie stanu wojennego oraz życia codziennego.   Zakres chronologiczny: 1944 - 1993.   Miejsca wydarzeń: Tłumacz (Ukraina), Bolesławiec (woj. dolnośląskie), Wałbrzych (woj. dolnośląskie), Walim (pow. wałbrzyski, woj. dolnośląskie)