Reprezentacyjne barokowe pomieszczenie nowego gmachu nazwane na cześć fundatora Uniwersytetu Cesarza rzymskiego Leopolda I. Dekoracje stiukowe wykonał Albrecht Siegwitz, freski Johann Christoph Handke a rzeźby drewniane Krzyszrof Hollandt. w latach 2015 - 2018 przeprowadzono gruntowną renowację auli.

filologa, reżysera, menadżera związanego z wrocławskimi teatrami. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych reżyserował spektalke w Teatrze Współczesnym i Wędrującym.

1987 r. -Dyrektor Organizacyjny Międzynarodowego Festiwalu Teatru Otwartego we Wrocławiu.

189 - 1993 - Dyrektor Organizacyjny Międzynarodowego Festiwalu Polskich
Sztuk Współczesnych.

1999 - 2004 Dyrektor Teatru Telewizji, 1997 - 2002 Prezes Stowarzyszenia Dyrektorów Teatrów, 2003 - 2005 Wiceprezes Unii Polskich Teatrów.

Urodzony 9 października 1921 r. w Radomsku zmarł 24 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu. Poeta, dramaturg i prozaik polski.
W latach 1943-1944 walczył w oddziałach partyzanckich AK.

Debiutował w 1947 r. tomem poetyckim Niepokój. W 1968 r. zamieszkał we Wrocławiu. Doktor honoris causan (Wrocław, Katowice, Opole, Kraków); honorowy obywatel Wrocławia, Gliwic i Karpacza.

Urodzony 21 maja 1930 r. w miejscowości Susiec k. Tomaszowa Lubelskiego. W 1956 r. ukończył Wydział Reżyserii PWSF w Łodzi. Jako reżyser debiutował w 1961 r. filmem "Historia żółtej ciżemki", za Film "Sami Swoi" z 1967 r. otrzymał w 2015 r. tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska przyznany przez Sejmik Województwa Dolnośląskiego.

Urodzony 29 czerwca 1936 r w miejscowości Mokrsk Dolny. W 1958 r. ukończył polonistykę w 1958 r. w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, w 1962 r. doktoryzował się na podstawie rozprawy Cypriana Norwida: teatr bez teatru wyd. 1971 a cztery lata później habilitował się z historii Teatru.

Debiutował jako reżyser w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku 1962 r. W 1967 r. został kierownikiem artystycznym Teatru im. Osterwy w Lublinie a od 1972 r. był Dyrektorem naczelnym Teatru.

W latach 1974 - 1984 prowadził Teatr Współczesny im. Wiercińskiego we Wrocławiu, w latach 70. i 80. wykładał na PWST i Uniwersytecie Wrocławskim. W 1985 wyemigrował do Stanów Zjednoczonych.

Urodził się 1 sierpnia 1909 roku w Tarnowie, zmarł w 1982 r. we Wrocławiu. Zadebiutował powieścią "Zaklęte Rewiry" w których opisał swoje przeżycia z okresu pracy w Grand Hotelu w Krakowie. Po wojnie kontynuował działalność literacką pisząc opowiadania i reportaże, których spora część dotyczyła Ziem Odzyskanych. Od 1957 r. mieszkał we Wrocławiu.

Urodzona 29 stycznia 1962 r. w Sulechówku, polska pisarka laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 2018 r.
Laureatka Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 2018, dwukrotna laureatka Nagrody Literackiej Nike. Za powieść "Bieguni" otrzymała Nagrodę Bookera.
Książki Tokarczuk przetłumaczono na 40 języków w 2019 r. przyznano jej Tytuł Honorowego Obywatela Wrocławia.

Studiował skrzypce i dyrygenturę na Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Studiował też na Międzynarodowej Akademii Bachowskiej w Krakowie.

Regularnie koncertuje w Polsce i Europie występując w wielu znanych miejscach (BBC Philharmonic Manchester). Występował z Ewą Podles, Angelą Marambio, Gewendolyn Bradley, Shlomo Mintz, Rachel Barton Pine, Zdzisław Preisner, Grzegorz Turnau.

W latach 1993 - 1996 występował z swoją orkiestrą kameralną "Giovanni Virtuosi" .

W 1998 zdobył II nagrodę i nagrodę specjalną Orkiestry Filharmonii Białostockiej dla najlepszego uczestnika konkursu na Ogólnopolskim Przeglądzie Młodych Dyrygentów im. Witolda Lutosławskiego w Białymstoku.

1999 r. - laureat 6. Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. W tym samym roku dyrygował spektalem "La serva padrona" w Operze Wrocławskiej.

2008 r. - zwycięzca na Concurso International de Direccion de la Orquesta de Cadaques w Hiszpanii.

Polityk, działaczka kulturalna. Absolwentka Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.
W latach 1995 - 2005 pełniła funkcję dyrektora generalnego międzynarodowego festiwalu Wratislavia Cantans.
W 2002 r. ubiegała się o stanowisko prezydenta Wrocławia uzyskując 36% poparcie.
W 2004 i 2014 roku zdobyła mandat posła do Parlamentu Europejskiego.

Urodził się w 1929 r. w Mokrzeszy, lekarz, uczony i nauczyciel akademicki. Emerytowany profesror Akademii Medycznej we Wrocławiu.

1954 - 1961 - lekarz w Katedrze Anatomii Opisowej Wydziału Lekarskiego, później na Oddziale Chirurgicznym Szpitala im. L. Rydygiera. W 1964 r. uzyskał tytuł doktora nauk medycznych, tytuł doktora habilitowanego uzyskał w 1972 r., 1981 - profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego (1989).
W 1978 - 1984 prorektor, 1987 - 1990 rektor Akademii Medycznej we Wrocławiu.

W 2002 r. nadano mu tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Medycznej a w 2009 r. Akademii Medycznej we Wrocławiu

Aktor, reżyser, występował w teatrze Juliusza Słowackiego w Krakowie, Ateneum Stefana Jaracza, Kwadrat w Warszawie.

Pełnił funkcję dyrektora artystycznego i naczelnego Teatru Współczesnego imienia Edmunda Wiercińskiego we Wrocławiu (1984 - 1988), im. Juliusza Słowackiego w Krakowie (1988 - 1990).

Językoznawca, profesor i dyrektor Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, członek Komitetu Językoznawstwa Polskiej Akademii Nauk i Rady Języka Polskiego.

W latach 1987 - 2007 prowadził w TVP program "Ojczyzna polszczyzna" . W 1989 r. został dyrektorem Instytutu Filologii Uniwersytetu Wrocławskiego

Urodzony w Hlinczu pod Tarnopolem w 1936 r. pisarz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, publicysta. W latach 1970-1981 dziennikarz tygodnika "Wiadomości", redaktor "Kultury Dolnośląskiej".
W trakcie stanu wojennego został wyrzucony z pracy. Doradca Zarządu Wojewódzkiego NSZZ "Solidarność" Rolników Indywidualnych, działacz "Solidarności Walczącej". 1990 - 1993 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego .

Absolwent architektury Wyższej Szkoły Technicznej w Wilnie, uczęszczał do Studia Dramatycznego przy Polskim Teatrze Dramatycznym. Grał w Wilnie (1944-45), Toruniu (1945, 46-48), Olsztynie, Poznaniu.
W 1949 r. związał się z Teatrem Polskim we Wrocławiu, w latach 1981 - 85 był dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru. Od 2000 r. aktor Teatru Narodowego w Warszawie.

Wykładał na PWST a w 1979 r. został pierwszym dziekanem Wydziału Aktorskiego uczelni. W latach 1972 - 1994 był wykładowcą Wydziału Wokalno-Aktorskiego Akademii Muzycznej we Wrocławiu.

Zmarł 27 lipca 2009 r. we Wrocławiu.

Urodzona 22 kwietnia 1969 r. w Nasielsku strzelczyni i działaczka samorządowa. Dwukrotna mistrzyni olimpijska - złote medale w zawodach strzeleckich (Atlanta 1996, Sydney 2000). Od 2006 r. nauczyciel akademicki AWF i w Dolnośląskiej Szkole Wyższej we Wrocławiu. Radna Wrocławia z ramienia KWW Rafała Dutkiewicza z 2010 i 2014 r.

Urodzony w 1936 r. w Bychawie w zawodzie zaczął pracować w Wałbrzyskim Teatrze Lalek jak lalkarz adept w 1959 r., gdzie również debiutował jako reżyser Przygodami Samby w 1964 r. W latach 1966 - 2002 reżyserował spektakle teatralne w Wrocławskim Teatrze Lalek.

Od 1981 do 2001 r. był dyrektorem naczelnym i artystycznym Wrocławskiego Teatru Lalek.

W 1976 r. uzyskał tytuł doktorski, 1987 - 1993 - dziekan wydziału lalkarskiego PWST we Wrocławiu. W 2001 r habilitacja, 2007 r. nadanie tytułu Profesorskiego.

W 1967 r. w Opolu podczas III Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Lalek otrzymał wyróżnienie za rolę Dudy w sztuce "O chłopie, co wszystkich zwodził" Jana Ośnicy w reżyserii Włodzimierza Dobromilskiego w Państwowym Teatrze Lalek w Wałbrzychu. W Trakcie edycji Festiwalu OFTL z 1975 r. otrzymał nagrodę poszukiwania twórcze a dwa lata później otrzymał Indywidualną Nagrodę Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za szczególne osiągnięcia dydaktyczno - wychowaczej.

Aktor, reżyser teatralny, choreograf. W latach 1965 - 1971 występował w Wrocławskim Teatrze Pantomimy, 1971 - 1991 Teatr Żydowski w Warszawie.

Dyrektor Operetki Wrocławskiej w latach 1990 - 1993 i Warszawskiej 1992 - 1994, 1996 - 1997 etatowy reżyser Teatru Żydowskiego w Warszawie.

W 2020 został zastępcą dyrektora ds. artystycznych Teatru Polskiego we Wrocławiu.

Aktor teatralny (Teatr Wojciecha Bogusławskiego 1970-1973; Teatr Współczesny we Wrocławiu 1973-1975, 1994). Dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Polskiego we Wrocławiu w latach 1975 - 1987), dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Rozrywki we Wrocławiu (1987-91), dyrektor naczelny i artystyczny Teatru W. Bogusławskiego (1991 - 1994).

W 1976 r. ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Do 1981 r. współpracowała z Teatrem na Woli .
W 1985 r. wystąpiła jako Eva w Pannach z Acheronu Joe Alexa w Wrocławskim Teatrze Współczesnym im. Edmunda Wiercińskiego.

Jako aktorka filmowa występowała również w filmach między innymi: Człowieku z Marmuru (1976); Niedzdzielne dzieci, Krzyk (1982), Ga, Ga. Chwała Bohaterom (1985), Obywatel (2014).

Tadeusz Zipser, architekt wrocławski profesor i rektor Politechniki Wrocławskiej urodziny w 1930 r. we Lwowie. W 1981 roku internowany.

Autor projektu modernizacji wrocławskiego ZOO z lat 1956 - 1957, współautor koncepcji modernizacji innych ogrodów zoologicznych (Gdańsk - Oliwa, Opole, Łódź). Mocno zainteresowany architekturą sakralną, jest on między innymi głównym twórcą kościoła Ducha Świętego na Tarnogaju we Wrocławiu oraz Opatrzności Bożej na Nowym Dworze. Realizował również wraz z Maciejem Dobrowolskim wieżę kościoła św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu w latach 1978 - 1980.

Urodził się 15 kwietnia 1959 r. w Świętochłowicach, w 1947 r. przyjechał do Wrocławia na studia architektoniczne, które ukończył w 1952 r. W 1955 r. podjął obowiązki konserwatora zabytków Wrocławia. W 1960 r. uzyskał tytuł doktora nauk technicznych a w 1969 uzyskał habilitację a jesienią 1965 r. rozpoczął prace nad stworzeniem Muzeum Architektury we Wrocławiu, którego dyrektorem był aż do 1999 r.
W 1977 nadano mu tytuł profesora w dziedzinie nauk technicznych.

Specjalista chorób wewnętrznych, hematologii, immunologii klinicznej i transplantologii klinicznej, kierownik Laboratorium Immunologii Klinicznej Instytutu Immunologii i Terapii Doświadczalnej PAN, założyciel i dyrektor Dolnośląskiego Centrum Transplantacji Komórkowych z Krajowym Bankiem dawców Szpiku w latach 1986 - 2020 r.

Urodzony w 1890 r. we Lwowie, zmarł we Wrocławiu w 1979 r. Absolwent krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem Jacka Malczewskiego i Stanisława Dębickiego. Członek grup artystycznych "Zwornik" i "Nowa Generacja". Członek redakcji "Głosu Plastyków" i wiceprezes i przedstawiciel Polski w "Confederation Internationale des Associations Plastiques".

Profesor Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. 1962 - współzałożyciel ugrupowania plastyków tzw. "Szkoły Wrocławskiej".

Absolwent Wrocławskiej PWST, w latach 1987-88 występował w Teatrze im. Norwida w Jeleniej Górze, w latach 1988-2001w Teatrze Polskim we Wrocławiu. W latach 1988-2001 wykładowca PWST we Wrocławiu.

W latach 2001-2006 dyrektor naczelny i artystyczny Operetki Wrocławskiej (od roku 2004 działającej jako Teatr Muzyczny "Capitol").

W 2009 został odznaczony Brązowym, a w 2018 Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis".

Instytucja kultury miasta Wrocławia zajmująca się propagowaniem muzyki dawnej i współczesnej. Miejsce recitali instrumentalnych i wokalnych koncertów i prób muzycznych. Od 1999 w Klubie działa oficyna wydawnicza Akwedukt.

W Klubie znajduje się stała ekspozycja Pocztu Królów Polskich (fotokopie obrazów Marcella Bacciarellego ), zdjęcia Wrocławia, kolekcja herbów miast polskich w miedzi.

Miejsce spotkań Klubów i Towarzystw Kresowych.

Urodzony 5 czerwca 1912 r. w Jezupolu koło Stanisławowa, dziennikarz, krytyk muzyczny i teatralny. Ukończył konserwatorium we Lwowie, występował w Operze Stanisławskiej.

W latach 1945-46 został dyrektorem Teatru Kameralnego TUR w Krakowie. Od 1946 r. związany z Wrocławiem i Dolnym Śląskiem gdzie uruchamiał przemysł spożywczy.

Od 1963 r. współorganizował Festiwale Chopinowskie w Dusznikach Zdroju.

W 20 listopada 2000 r. otrzymał tytuł Doktora Honoris Causa Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu

Absolwentka Filologii Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1956) i studiów reżyserskich w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie (1962).

Debiutowała w warszawskim Teatrze Atenum w 1961 r., w latach 70. związana z Teatrem Telewizji i Teatrem Polskim w Warszawie.

1980-1983 - dyrektor Lubuskiego Teatru im. Leona Kruczkowskiego w Zielonej Górze, w latach 1983 - 1996 dyrektorka Teatru im. Horzycy w Toruniu.

1997 - 1998 Dyrektor Starego Teatru w Krakowie.

1999 - 2012 Dyrektor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. Edmunda Wiercińskiego.

Alfred Jahn ur. we Lwowie 22 Kwietnia 1915 r. W 1933 r. rozpoczął studia geograficzne na Uniwersytecie Jana Kazimierza, które ukończył w 1937 r. Kontyuował naukę i w 1939 r. za pracę doktorską będącą wynikiem pierwszej eksedycji naukowej polskich naukowców na Grenlandię "Badania nad strukturą i temperaturą gleb w Zachodniej Grenlandii". W 1949 r. habilituyje się w Poznaniu i przenosi do Wrocławia gdzie zaczyna pracę na Uniwersytecie gdzie pracował jako kierownik zakładu geografii fizycznej a później geomorfologii na Uniwersytecie.

W latach 1962 - 1968 Rektor Uniwersytetu, przez stanięcie po stronie protestujących w marcu '68 przed ukończeniem kadencji stracił stanowisko.

Od 1971 r. członek korespondent po 1983 r. rzeczywisty członek Polskiej Akademii Nauku.

1971 - 1975 prezes Polskiego Towarzystwa Geograficznygo, inicjator powrotu i ekspozycji Panoramy Racławickiej we Wrocławiu, działał na rzecz ratowania cmentarza Łyczakowskiego.

Zmarł 1 kwietnia 1999r.